ŞİİRLER

Bu bölüm Dolunay Aker'in dergilerde yer alan şiirlerinden oluşmaktadır. 

SİSTERİ

Yüzüme sürülsün artık ondan gidenlerin boşluğu

Dökülsün aynamdan yaprak derisini yivlesin zamana

Ben içime kimleri aldım da böyle yıkandı güzüm

Bu gözlerin ömrü söndüğü geceye ait

Bu sızlatan sisteri hangi çarşafın beyazı

Kalbine silindiğim saatler dönüşlerime sabit

Sessizliğim artık bir zilin çalgısına emanet

Ben onunla avunurum, kaybolurum, ‘yokuş yol’a olurum

Yine de kendime dengeli bir hayatım var

Senin sözlerinde binlerin düşüne yakışan bir loşluk 

Bilemedim elinde seveceğim her şeyin elem olduğunu  

Bazen körlüğe, zevksiz bir serçeye söylüyorum

Sen bende durmaya hazır bir sağanak

Ben sende akmaya alışkın bir ırmağım

Kurşun Kalem 34. Sayı, 2015

SINIF İNTİHARI

Kalbim az travmalı caddelerden geçiyor

O zaman insanlar birer bombaydı yüzünde

Hep olacak dağılan bir şeyler

Nar tanesi dudaklarının tılsımıyla büyüyeceğim

Derin yolculuklara hazırlanacak bir kedi

Rüyaları her zaman ıssız

Anlamların içinde yoklanacak

Soyunmak güzel, sarı sıcak bir tanrıya

Oydu şehri karanlıkta boğazlayan

Duyguları içre, kasıkları doğuştan pürüzlü

Alnınaydı ilgim, öpsem devrim kokuyor

Onları düşündükçe, sevişmelerim hayata doğum lekesi

Ellerim kendisini ihbar ediyor

Bir sokak aralığında unutuyorum geçmişimi

Rüzgârını al, git, dağıl bir kadının koynunda

Çünkü her sınav bir sınıf intiharı

Şubat 2014

Amanos Edebiyat, 2.sayı 2014

MEZAR ÖLÜLERİNE MEKTUP

İçime örgülü yollar daha bir eksik daha bir razı gün yüzünden

Huy altında konaklar bu vadesiz tövbe öper beni yazgımdan

Karanlık imanım: sus ve yankılan, mavi bir şelale gibi ak damarlarıma

Artık çıkmaz bir koyda savurduğum küller giderek diker uğultusunu

Çakıl taşlarını duyarım taşra kasabalarının ağzında solgun bir duman tüter

Bu ödülün diyetini önce kuşlar sonra ektiğim çiçekler öder

Kimsesiz bir dağa yeminlidir yelesinde kızgın alevler taşıyan at

Zaman ki esriyen bir nesnedir mezar ölülerinin gamlı mektubunda

Çünkü her ölü gömülüdür gür ormanların saçaklarına

Benim içim tarumar ve yılgın olsa da

Birikir gizli yanıtlarım bir cümle uzak sevişip

Bil ki sevgilim senin bende saklı dediğin bende saklı değildir

Zaman da senin gözlerinde gizil ve yalnız bir öznedir

Büyük yanlışların yataklarında devşirilen çocuklar kime teslim

Kime puslu bir yağmurla koşar sisini akıtır bu ıslak şehre

Saatler fersizken bu ejderha dövmesini etimde kim çözer

Ve alnımda derin bir yarayla açılmışken cevap, kuyumu arayamaz kimse

Kimse çözemez bu tılsımlı soruyu hakikat ekşi bir tatla gezerken eşikte.

Amanos Edebiyat 4. Sayı, 2015

MELEKLER GEÇİDİ

Şu kanatlı çığlıklara bak

Şu şehrin deryasında kaybolan üzüntüye

Dünya kalbinin metafiziğiyle boğuşuyor

Kristal baroklar içinde, yumuşak evliyalar

Gramofon tadında sevişlerimiz

Paris iki ucundan yakılıyor

Ben Tay’ın kararttığıyla büyüdüm

Banliyö akşamları, Paris beni görmedi

Yaktım, dört berisinden tanrıyı

Yakardım dudaklarının hüzzamına

Saçlarından oydum zamanı

Zaman; öfkene işlenen hatıra

Yalnız uğultularımda çoğalan bozgun

Kalbime ihanet, kalbine riyakâr

                                                                                          

Kızamık aşklarıyla avunan boşluğumun

Kuşak Edebiyat 5.sayı, 2014

MAHREM DÜNYA

Dudaklarının serinliği bir şehri ıslatıyor

Ah! Dağılıyor bir beden başka bir bedelin koynunda

Kuyular gittim, içi derinliğine yüzün

Sarıp sarmaladım arık bir kışla gövdemi

Teninin ücralarında ısındım

Kıyılarında gezindim meczup suların

Bilmeden yaşadım ölümün kanatlarında

O dilini yutan kayıkçının minörü

Katmer oldu yaralarıma

Kaçıncı gözünde saklı mahrem dünyan

Kimden doğdun bakire olmaya

Her şarkının ardında bir hançer gizlidir

Kimsizliğinin masumiyetinde bir tanrı olacaksın

Günahlarınla sevapların bir, anla

Şeytan mahcup, âdem ambargo

Dindir, dindir acılarımızı

Ferahlasın göğsünde iki gonca

Papirüs 11.sayı 2014

ATEŞ TÜYÜ

1.

Geçip gittiniz kara bir gövdenin şarkısına

ve ben unuttum eski törenleri

vaftiz kedilerini

anlamın çerçevesini kırdı kuşlarınız

bana kanatları kaldı onların

onların içinden yolsuz bir çöl geçerdi

siz ellerinizi bana akıtın

2.

İçimde mavi bir metal parçalandı

gün irislerinin kıyısı vurdu sesime

sesime ölgün yatakların katranı katlandı durdu

ben ıslak bir zeminde kaydımdı

sesin o zamandır uçsuz

          

3.

Ben geçerdim ıssız aynaların girdabından

bir parça yongayla sarardım nod şehirlerini

şimdi suyun gergefi tenimi aşındırıyor

kanıyor gecemde ateşin tüyü

Şiirsaati 25. Sayı, 2015

ATEŞ KESİĞİ

                         ‘’Ey gönül haresi keder,

                           insan kendinden ne kadar uzağa gider…’’       

                                                                         Şükrü Erbaş   

   

1.

Kendimden önce çok şey yaşandı

bu ağır dünyada

cevherini bozan gümüş akıntıların,

kanlı yaprakların sesinde yüzünü bulması

kendisi kayıp bir güneşin taçlanan

kanatlarına vuran öfkeyi duyumsa

önceleri öyleydi kadının diş kırığı

ve kalbin çatlağına bulandı aşklar

Budandı genç yüreklerin telaşlı bedeni

dağların gövdesine alevlenen

Adem’den sonra kazınan cehennemi

derin bir kedere kapattık ardından

2.

Bütün yolculukların sesine bağlanan

bu kansız taş yuvasına

yıkıntılar arasından geçerek geldimdi

töz ışıklar, kendine sürüklenen imbat

ve otuz dört bıçağın ağır yükü

omzumda çatık şikar melek

apak korkularını dünyanın

tanrının kucağında satıyor

ve çift kanatlı apoletlerin göğsünde

kızaran bir yalnızlığı

soluk kulaçlarıyla kovalayan rüzgara

kaygısıyla emanet ediyor

bilir misin, ey yoksul deri, ey sefil kahraman

çocukların koynuna düşen o ateş kesiği

annelerin kalbinde kambur gerçek

kahin kolların uğultusuna

göz saçaklarıyla inecek

Kuşak Edebiyat, 4.sayı 2014

MELEZ YAĞMUR

Kalbin kasislerine yağmur çizen

bir tanrının bahçesinden geliyorum

etleri yığılan bir mevsimin tenini okşa

bilirsin, melekler önce sevişirdi

oysa ben bakire tayların gölgesinden geliyorum

yolları onlar öğretti

kuşların keşfinde ilerlemeyi

ormanların sesinde yıkanmayı, yıkılmayı adeta

bir armoninin içinde devinen esrik tat

sanki sakil bir yalnızlığın harfleri

boynuna dolanan ölüm terzisi

unutmanın sonsuza yazıldığı yerden geliyorum

Sonsuza alışınca bencilleşen bir yaşamı

zifir nehirlerin gövdesinden ayıran

tabiatın örselenmiş alnından öp beni

belki dönmelerin şehrine uğrarsın cennetten

belki bir şeytandır seni çeviren

belki karnında unutursun geceyi

günahların yazgısıyla deliren ilk insan

Papirüs 10.sayı, 2014

*Şairin ayrıca  İzdiyar adlı kitabında yer alan şiirlerdir. 

Yeni Şiirler

MODERN ŞAŞKINLIK

karanlığa muhtaç ellerimiz

ağzımız bilmece.

saplantı. diksiyon. güzel telaffuz.

insanlığın yıpranma payını.

o da neymiş yahu.

biletler, çekler dururken.

poz, facebook, yeni jenerasyon alfabesi

ayaklanmadan bahsediyor halk.

ovaları dik yürümekten öğreneceklerimiz var.

‘sanatçı boku’ndan daha yararlı bu.

hem türkiye şiiri yararlı şeylerden oluşur.

yararlı şeyler yani meksika. Üç güvercin.

avizeler azizeler kutsal geyikler aynı anda.

karışık karmaşa. Saçları kesmek lazım

kimse tutmadan. İsmet Özel bilemez bunu.

jack daniels içenler de.

olasılık. görüntüyü işgal etmiş.

pound’un beyni yanmış bu arada.

tanrının kusursuzluğu tarihin cilvesi

max jacob’un toplama kamplarında öldüğü.

dolaylı anlatım. Mülteciler oraya giremez.

Yıldız Tozu, 2, 2018

ÇİÇEĞE DÖNMEYEN ZAMAN

Ölümün perdelediği

bu akşam saman saati

biliyor musun,

senin elinde onu göremedim

içinden akıyordu zaman

bir zaman kuşa dönmüş bir zaman

kışı hatırlatan bir zaman

kış gibi insanların doğduğu bir zaman

bak burada adını yazmıyoruz

kusursuz bir yaşam çiçeğe dönmeyen zaman

insan öldürüp bina dikilen zaman

hata yapmaya saygısız bir zaman

kolay cümlelerin yazılmadığı bir zaman

ayakların sınırı geçemediği bir zaman

geçince vurulduğu bir zaman

port bou’da vurulduğu bir zaman

burada bir şiirsellik arama dediğim bir zaman

Sami Baydar okuduğum bir zaman 

Onu her gün görüyorum, siyah bir menekşe gibi duruyor orada

Yüzüne bir insan gibi bakamadığım bir zaman

Şimdi bunları üçe bölseydim şiir olurdu

Şairlerin zararsız olduğu bir zaman

Dostoyevski, yakın arkadaşım

‘Alışkanlık öldürüyor insanları’

burada bitsin bir zaman

Natama, 18-19, 2018

SIFIR

ben paskalya partilerinde istinasız duran adam

çünkü yumurtalar

ışıklı senfoniler

isa’nın avcundan kokladığım gül

reddedilmişlerin şehrinde vakıflı köyü

kabileler arasında anlaşmazlık

kabileler birbirini sevmiyordu

sahabeler yalan söylüyordu

binlerce peygamberin şiir külliyatı

hepsi anlamsız

kapitalizm banknot

coğrafya tersten okunur

tarih tersten

çünkü.

çünkü demek bir süre sonra sıkıyor

Dolunay Aker 

Yeni E, 25, 2018

BELİRLENİMLER

belirlenimler

noktayı ve parantezi yan yana

getirmekte

ses arıyoruz

gelmeyecek

öyle kolay değil

dikkat

boğumlu sıkışık kafalar

dan burayı bulana kadar

gelmiş sınırların ötesine

tabelalardan uzaklardan

buradayım beni görün

diyenlerden

ne çıktıysa ortaya

belki de çöp olacak

Natama, 20, 2018